Ψάρεμα Κέφαλου.

Ο Κέφαλος είναι ψάρι κοπαδιαστό και κατ’ εξοχή μιμητικό, καθώς φτάνει ένας να δοκιμάσει το δόλωμά μας, ώστε όλοι οι υπόλοιποι να τον μιμηθούν.

Στα λιμάνια, ψαρολίμανα, μαρίνες, σε τόπους και όρμους που δεν τους πιάνει ο καιρός, στις εκβολές, όπου τα γλυκά νερά των χειμάρρων συναντούν το αλμυρό της θάλασσας, εκεί θα βρεις τους Κέφαλους. Συστήνουμε σε όσους θα ήθελαν να ψαρέψουν τον Κέφαλο με την αντένα, να ακολουθούν ευλαβικά όλους τους κανόνες, γιατί ειδικά στο ψάρεμα του συγκεκριμένου, αν παραλείψουν ή κάνουν λάθος σε κάτι, δεν θα πάρουν ούτε ένα ψάρι.

Όπως αναφέραμε πιο πάνω, ο Κέφαλος είναι πολύ λαίμαργο ψάρι, γεγονός που σημαίνει ότι ο μπασμός (μαλάγρα) είναι εντελώς απαραίτητος για το ψάρεμά του. Σε περίπτωση που η παρέα είναι μεγαλύτερη του ενός ψαρά, αναλαμβάνει ο αποδεκτά πιο έμπειρος να μπασμώσει το σημείο καλύπτοντας όλο το εύρος που καλύπτει η παρέα. Ο μπασμός είναι συνήθως η ανάμειξη υλικών με έντονη μυρωδιά που μπορεί να εντοπιστεί και να δελεάσει στο κάλεσμα του Κέφαλου, στο σημείο που θα ψαρέψουμε. (Κυρίως αποτελείται από λιωμένα ψωμιά με αλεύρια, από έντονα μυρωδάτα τυριά, αίμα, λιωμένες σαρδέλες, ψαράλευρα και ψαροτροφές). Οι πρώτες μπάλες μπασμού πρέπει να είναι μεγέθους μπάλας του τένις, σφιχτές, για να καταβυθιστούν και να αφήνουν σιγά σιγά τη μυρωδιά τους, συνήθως στην απόσταση που θα πέφτει ο φελλός μας.

Ανοίγουμε το κατάλληλο μήκος καλαμιού ανάλογα με τον τόπο, την ένταση, τον αέρα, το βάθος, κ.λπ. Είναι προτιμότερο να ψαρεύουμε μακριά από τις σκιές μέσα στο νερό, κυρίως όταν τα νερά δεν είναι θολά. Κοτσάρουμε την έτοιμη αρματωσιά για τον Κέφαλο. Αν ο τόπος κρατά μεγάλους Κέφαλους, προτιμούμε να ψαρεύουμε με μονό παράμαλο σε πολύ θολά νερά, ενώ σε τόπους που συνήθως κρατούν μικρούς έως μέτριους Κέφαλους χρησιμοποιούμε διπλό παράμαλο. Το καλάμι μας πρέπει να είναι ελαφρύ, από carbon, ευλύγιστο, διότι καλάμια με σκληρή μύτη σπάζουν ευκολότερα τις λεπτές αρματωσιές από τη μάχη που δίνει ο μεγάλος Κέφαλος μέχρι και την τελευταία στιγμή. Μην αφήνετε το καλάμι σας ποτέ κάτω. Τις περισσότερες φορές κάποιος θα το πατήσει, ακόμη κι εμείς οι ίδιοι μπορούμε να το πάθουμε. Θυμηθείτε ότι το πιο σημαντικό εργαλείο για το ψάρεμα του Κέφαλου είναι η απόχη.

Το βάθος που ψαρεύουμε παίζει καθοριστικό ρόλο σ’ ένα επιτυχημένο ψάρεμα του Κέφαλου, γι’ αυτό πριν ρίξουμε το πρώτο μας δόλωμα, βυθομετρούμε το σημείο που ψαρεύουμε, ρυθμίζοντας το φελλό μας να ψαρεύει 20 έως 30 εκατοστά πάνω από το βυθό τους καλοκαιρινούς και φθινοπωρινούς μήνες. Τους χειμερινούς μήνες οι Κέφαλοι προτιμούν το δόλωμά μας μια σπιθαμή πάνω από το βυθό.

Τοποθετούμε στη θέση που μας βολεύει τα δολώματά μας ασφαλίζοντάς τα, ούτως ώστε να μην τα ρίξουμε στη θάλασσα και προστατεύοντάς τα το καλοκαίρι για να μην ξηραίνονται ή να νερώνουν. Μεριμνήστε στην παγωνιέρα σας να έχετε εφεδρικά δολώματα. Κατά κανόνα χρησιμοποιούμε για τον Κέφαλο μαλακά δολώματα, κυρίως από ζυμάρι ή μαλακή ψαροτροφή. Για αναβάθμιση των δολωμάτων μας μπορούμε να επιλέξουμε μυρωδιές τυριού, ούζου, σαρδέλας, κ.λπ.

Ρίχνουμε πριν την πρώτη βολή του δολώματός μας μια μπάλα μπασμού, σπασμένη στην επιφάνεια της θάλασσας για να μπασμώσει από πάνω προς το βυθό. Παρακολουθούμε συνεχώς τη στάθμη του νερού. Αν ανεβαίνει, προσαρμόζουμε κατά τη μεταβολή το φελλό μας, αν χαμηλώνει προσαρμόζουμε και πάλι ανάλογα το φελλό μας.

Δολώνουμε χρησιμοποιώντας δόλωμα ζύμης με ξυλαράκι ή τοποθετώντας τη ζύμη σε σύριγγα. Αν στον ψαρότοπο γίνεται κατάχρηση μπασμού και δολωμάτων από ψαροτροφή, μπορούμε επίσης να έχουμε ζυμωμένη ψαροτροφή φροντίζοντας να είναι όσο το δυνατό αρκετά μαλακή κι αυτό γιατί είναι γνωστό πως ο Κέφαλος είναι, με το συμπάθειο, μεγάλος «γλείφτης» και δεν αρέσκεται στα σκληρά δολώματα.

Ρίχνουμε από χαμηλά το καλάμι μας αφήνοντας πολύ λίγα μπόσικα στη μισίνα μας για να μπορούμε να καρφώσουμε χωρίς καθυστέρηση. Προσοχή, το κάρφωμα μας στον Κέφαλο πρέπει να είναι γρήγορο μεν, αλλά όχι βίαιο. Κανένας δεν ξέρει πόσο μικρός ή μεγάλος είναι ο Κέφαλος που ‘πιπιλάει’ το δόλωμά μας. Αν είναι μεγάλος, υπάρχει το ενδεχόμενο να σχίσουμε τα χείλη του, να σπάσουμε το καλάμι ή να κόψουμε τη λεπτή αρματωσιά μας.

Ο φελλός μας πρέπει να είναι κατά προτίμηση στενόμακρος και λεπτός από 0,75 έως 1,5 εκ. Πρέπει να είναι πολύ ευδιάκριτος, καλοζυγισμένος, με σχεδόν μηδενική άνωση, ούτως ώστε το ψάρι να μην υποψιάζεται στο πρώτο άγγιγμα του δολώματος. Αν τα ψάρια είναι υποψιασμένα και γλείφουν το δόλωμά μας, πράγμα που προδίδεται στη συμπεριφορά του φελλού, ενεργοποιούμε το ένστικτο του κυνηγού στον Κέφαλο για να αρπάξει το δόλωμά μας, κινώντας το φελλό λίγο προς τα πλάγια ή προς το μέρος μας. Αφήστε τον Κέφαλο να κατεβάσει το φελλό κάτω από την επιφάνεια και σταματήστε γρήγορα κι όχι βίαια το φελλό. Με τον τρόπο αυτό σιγουρεύεται το καλό κάρφωμα του Κέφαλου στο παχύ χείλος του.

Ο μεγάλος αγκιστρωμένος Κέφαλος παλεύει δυνατά. Κρατάτε σταθερά το ψάρι μέσα στο νερό, ποτέ έξω, κι αν χρειαστεί δώστε του λίγο καλάμι για να μην σας το σπάσει ή να σας κόψει τη μισίνα. Μην κρεμάσετε ποτέ τον Κέφαλο έξω από το νερό, αλλά φέρτε τον σιγά σιγά στην απόχη σας. Από την εμπειρία μου μπορώ να σας δηλώσω ότι μπορείτε να αποχιάσετε με την αντένα σας μέχρι και 2,5 κιλά Κέφαλο. Μεγαλύτεροι Κέφαλοι μπορούν να ψαρευτούν μόνο με πολυάγκιστρα, καλάμι με μηχανισμό και ψαροντούφεκο.