Το Λυθρίνι συγκαταλέγεται σε ένα από τα ωραιότερα, νοστιμότερα και εξυπνότερα ψάρια της Μεσογείου. Πρόκειται για βυνθοπελαγικό ψάρι, με σώμα ωοειδές και συμπιεσμένο στα πλάγια. Το κεφάλι του δεν είναι πολύ μεγάλο και έχει ρύγχος μυτερό, με στόμα μικρού μεγέθους, ενώ τα μάτια του είναι μεγάλα. Το χρώμα του είναι ροζέ στην πλάτη, ροζ και ασημί στα πλάγια.
Το μήκος του μπορεί να φτάσει και τα 60 εκατοστά. Το συνηθισμένο, όμως, μήκος του κυμαίνεται στα 15-30 εκατοστά.
Θα το συναντήσουμε σε βάθη που κυμαίνονται από 25-150 μέτρα και σε μορφολογίες βυθού: τραγάνες, φυκιάδες, πετρώδεις βυθούς αλλά και σε αμμώδεις περιοχές. Ζει κυρίως κοπαδιαστό και τρέφεται με διάφορα μαλακόστρακα, σκουλήκια, μαλάκια. Οι φθινοπωρινοί μήνες μέχρι και μέσα του χειμώνα είναι η φούρια τους.
Το λυθρίνι, εκτός από τη Μεσόγειο όπου το συναντάμε, έχει ευρεία παρουσία στον Ατλαντικό Ωκεανό και στα Κανάρια Νησιά όπου τα μεγέθη είναι ακόμη μεγαλύτερα. Εκεί το συναντάμε ακόμη και σε μικρότερα βάθη, 10-15 μέτρα, και η παρουσία του είναι ιδιαίτερα αισθητή και μέσα στα λιμάνια όπου τα μεγέθη του ξεπερνούν και τα 45 εκατοστά.
Είναι ψάρι της καθετής και οι παλαιότεροι ψαράδες έλεγαν ότι αν το λυθρίνι εξαφανιστεί, τότε δεν θα υπάρχει και η καθετή. Ήθελαν να τονίσουν τη σημασία που έχει το ψάρι αυτό για τους λάτρεις της καθετής.
Είναι ψάρι πανέξυπνο και δύσκολα το ανεβάζεις στο σκάφος. Επίσης, θεωρείται και πολύ δυνατό ψάρι και πολύ εύκολα το χάνουμε αν δεν είμαστε προσεκτικοί.
Τα δολώματά μας θα πρέπει να είναι φρέσκα και τα υλικά που θα χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει απαραίτητα να είναι ποιοτικώς άριστα. Τονίζω ότι θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα και λεπτά αλλά και δυνατά εργαλεία.
Οι πετονιές σίγουρα θα πρέπει να είναι αόρατες, και για την κατασκευή της μάνας αλλά και για τα παράμαλλα. Η μάνα θα πρέπει να έχει διάμετρο όχι πιο πάνω από 0,26 χιλ., ενώ τα παράμαλλα 0,22-0,25 χιλ. Το μήκος του παράμαλλου θα πρέπει να είναι μεγάλο, 0,60-0,80 εκατοστά. Τα αγκίστρια θα πρέπει να είναι μικρά, με μικρή κοιλιά και μικρό στέλεχος. Τονίζω εδώ ότι η κατασκευή της αρματωσιάς με διπλάρι ή μονάγκιστρο θα πρέπει να γίνει με τέτοιον τρόπο ώστε να μη γίνεται εύκολα αντιληπτή από το ψάρι. Οπότε, σε αυτές τις περιπτώσεις, και ειδικά για το ψάρεμα του λυθρινιού, αποφεύγουμε να στολίζουμε τις αρματωσιές μας με εργαλεία που δεν είναι απαραίτητα. Τέλος, για το βαρίδι επιλέγουμε είτε τύπου καμπάνας, αν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε διπλάρι, ή τύπου ελιάς περαστό, αν η επιλογή μας είναι το μονάγκιστρο.
Τα δολώματα που συνήθως το λυθρίνι προτιμάει είναι η φρέσκια γαρίδα. Ακολουθεί το πράσινο καραβιδάκι, το σκαρτσίνι και σίγουρα τα κόκκινα σκουλήκια.
Γενικά το ψάρι αυτό δεν τσιμπάει εύκολα· είναι γενικά μίζερο, οπότε σίγουρα πρέπει να έχουμε αρκετή υπομονή για να το πιάσουμε. Σπάνια θα αισθανθούμε τσίμπημα δυνατό από το λυθρίνι. Τις πιο πολλές φορές τρώει το δόλωμά μας και εμείς αναρωτιόμαστε πού πήγε. Έχει πολύ ελαφρύ τσίμπημα, που ίσα-ίσα το νιώθουμε. Εκείνη τη στιγμή θα πρέπει να το καρφώσουμε για να το παγιδεύσουμε. Εάν ψαρεύουμε καθετή με το χέρι, τότε η αίσθηση της αφής παίζει σπουδαίο και αποφασιστικό ρόλο για το ψάρεμα του λυθρινιού. Αν ψαρεύουμε καθετή με καλάμι, τότε θα πρέπει να παρακολουθούμε και να διαβάζουμε καλά τα ελαφρά χοροπηδήματα της μύτης. Είναι βέβαιο ότι τα λυθρίνια της Μεσογείου είναι πολύ πιο καχύποπτα από τα ίδια ψάρια του Ατλαντικού και των Κανάριων Νήσων.
Το ψάρεμα των λυθρινιών σε μεγαλύτερα βάθη γίνεται ακόμη δυσκολότερο, γιατί και οι πιο μικρές τσιμπιές χάνονται και δεν φτάνουν ποτέ σε εμάς. Εκεί σίγουρα η εμπειρία στο ψάρεμα αυτό φέρνει και την επιτυχία.
Κατασκευή αρματωσιάς με διπλάρι
Για την κατασκευή της αρματωσιάς θα χρειαστούμε πετονιά αόρατη με διάμετρο τουλάχιστο 0,25 χιλιοστών, που θα είναι η μάνα. Το μήκος της να είναι 2 μέτρα. Τα παράμαλλα θα πρέπει να έχουν μήκος 0,50-0,60 εκατοστά, αόρατα, ενώ η διάμετρός τους να είναι 0,22-0,25 χιλιοστά. Τα αγκίστρια θα πρέπει να είναι το κάτω μικρότερο, Νο. 6, ίσιο, κοντόλαιμο, ενώ το επάνω, που θα είναι και κράκτης, να είναι Νο. 5, ίσιο, κοντόλαιμο. Σημειώνεται ότι το κάτω αγκίστρι είναι αυτό που ψαρεύει. Σπανίως θα πιαστεί ψάρι στο επάνω αγκίστρι. Το βαρίδι να είναι τύπου καμπάνας με στριφτάρι και το βάρος αναλόγως του επιλεγμένου βάθους (βλέπε σχήματα 1 & 3 σε περίπτωση κατασκευής αρματωσιάς με 3 παράμαλλα). Η απόσταση των παράμαλλων επάνω στη μάνα πρέπει να είναι ίση και λίγο μεγαλύτερη από το μήκος τους. Η κατασκευή αυτή είναι κατάλληλη για μικρά έως και μεσαία βάθη, μέχρι 40 μέτρα. Για μεγαλύτερα βάθη θα χρειαστούμε οπωσδήποτε πιο δυνατά εργαλεία.
Κατασκευή αρματωσιάς με μονάγκιστρο
Για την κατασκευή του μονάγκιστρου θα χρειαστούμε και πάλι άριστα σε ποιότητα εργαλεία. Η μάνα θα είναι από αόρατη πετονιά μήκους ενός μέτρου και διαμέτρου 0,25 χιλιοστών. Το παράμαλλο καλό θα είναι να έχει μήκος 0,80-0,85 εκατοστά, αόρατο φυσικά, ενώ το βαρίδι θα είναι τύπου ελιάς, 40-50 γρ. αν ψαρεύουμε σε μικρά ως και μεσαία βάθη. Το στριφτάρι που θα ενώσει τη μάνα με το παράμαλλο θα πρέπει να είναι μικρό αλλά ενισχυμένο, κατά προτίμηση χρώματος μαύρου (βλέπε σχήμα 2).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου