Ανάμεσα στα πολλά είδη ψαριών που ενδιαφέρουν τους ερασιτέχνες ψαράδες, υπάρχει και το φαγκρί. Παρά το ότι είναι αρκετά διαδεδομένο και μπορούμε να το συναντήσουμε σε πολλούς και διαφορετικούς βυθούς δεν ασχολούνται πολλή μαζί του . Το φαγκρί βρίσκεται πράγματι σχεδόν παντού, σε όλη τη Μεσόγειο, καθώς επίσης και στις Ατλαντικές ακτές της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και του Μαρόκου, ενώ είναι πολύ συνηθισμένο είδος στα Κανάρια νησιά. Η όψη του είναι... «θυμωμένη», το σώμα του μυώδες και δυνατό, ενώ τα δόντια του είναι ανάμεσα σε εκείνα της συναγρίδας και της τσιπούρας. Πράγματι, αυτό το σπαρειδές έχει ποικίλες διατροφικές συνήθειες και συμπεριφέρεται τόσο σαν αρπακτικό όσο και σαν ψάρι που σκαλίζει το βυθό. Οι ώρες που κυνηγάει ή ψάχνει για τροφή μπορεί να είναι όλη την ημέρα και τη νύχτα, αλλά από την εμπειρία μας συμπεραίνουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις τα κυνηγετικά του ένστικτα είναι πιο έντονα τις νυχτερινές ώρες. Την ημέρα το φαγκρί τσιμπάει πιο εύκολα στα φυσικά δολώματα που ρίχνουμε όμως κοντά στον βυθό. Ο pagrus-pagrus, όπως είναι το επιστημονικό του όνομα, βρίσκεται σε διάφορα βάθη (εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες), από λίγα μέχρι 90 και περισσότερα μέτρα. Κατά συνέπεια, το φαγκρί μπορεί να ψαρευτεί πολύ καλά από το σκάφος με καθετή, συρτή και drifting, αλλά ακόμη και από την ακτή, με το rock fishing
Καθετή
Για μικρά - μεσαία φαγκριά: Μία από τις πιο αποδοτικές τεχνικές για μικρά και μεσαία φαγκριά (300-1000 γραμμάρια) είναι ασφαλώς η καθετή σε μεσαίο βάθος. Ψαρεύουμε δηλαδή σε ξέρες που βρίσκονται σε βάθος από 30 έως 50 μέτρα, αλλά ανάλογα με την περιοχή μπορεί να βρεθεί και σε διαφορετικά βάθη, γιατί η ένδειξη που αναφέραμε αφορά τις περισσότερες περιπτώσεις, που δεν αποτελούν όμως κανόνα.
Ο εξοπλισμός που θα χρησιμοποιήσουμε θα είναι μεσαίου μεγέθους: μηχανισμοί με μέγεθος 6000-8000, μάνα 0,35 ή νήμα 20 λιμπρών, δυνατά και ευαίσθητα καλάμια, με μήκος γύρω στα τρία μέτρα που είναι τα καλύτερα γι' αυτή την τεχνική. Τα παράμαλλά μας θα έχουν δύο ή τρία αγκίστρια, με μέγεθος ανάλογο με το μέγεθος των ψαριών που υποθέτουμε ότι υπάρχουν στην περιοχή, και ενδεικτικά θα χρησιμοποιήσουμε σφυρήλατα αγκίστρια με παπαγάλε μύτη και μέγεθος 2/0-3.
Για δόλωμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε λωρίδες ή γόνο καλαμαριού και κομμάτια σαρδέλας. Τα πιο ορεκτικά και πιο ακριβά δολώματα, όπως σκουλήκια, μονοδόλια, σωλήνες και γαρίδες, μπορούν να αφεθούν κατά μέρος, γιατί αυτό το σπαρειδές δεν είναι ιδιαίτερα «εκλεκτικό», και όταν αποφασίσει να τσιμπήσει χτυπάει πραγματικά τα πάντα.
Για μεγάλα φαγκριά:
Αν θελήσουμε να αναζητήσουμε μεγαλύτερα φαγκριά, πρέπει να ενισχύσουμε όλο τον εξοπλισμό: μάνα 0,50-0,60, παράμαλλά 0,50-0,70 και αγκίστρια 3/0-6/0. Και τα δολώματα πρέπει επίσης να έχουν μεγαλύτερες διαστάσεις, και θα φτάσουμε μάλιστα στο σημείο να παρουσιάσουμε ένα «σάντουιτς» που θα αποτελείται από ένα μεγάλο κομμάτι καλαμαριού, κατά προτίμηση μαζί με το κεφάλι, και μία σαρδέλα που θα δέσουμε μαζί, με ελαστικό νήμα. Μερικές φορές μπορούν να μας τύχουν και εκπλήξεις -γιατί αυτό το δόλωμα μπορεί να προσελκύσει και άλλα ψάρια, όπως συναγρίδες, σμέρνες, ή ροφούς. Αναζητώντας μεγάλα θηράματα, καλά θα κάνουμε να ψαρεύουμε με ένα μόνο αγκίστρι, και αν είναι απαραίτητο να φτάσουμε σε βάθος μέχρι και τα 100 μέτρα. Σ' αυτή την περίπτωση, εξαιρετικοί ψαρότοποι είναι οι μικρές ξέρες και οι μεμονωμένοι ύφαλοι που υψώνονται από μεγάλα βάθη.
Στο ψάρεμα του φαγκριού, καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε και μαλάγρα. Γι' αυτό τον σκοπό, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις σακούλες με λιωμένη σαρδέλα που μπορούμε να βρούμε στα καταστήματα ειδών αλιείας, καθώς και τους ειδικούς μαλαγρωτές με λάμες, οι οποίες κινούνται από τον κυματισμό του σκάφους και κόβουν τις σαρδέλες, δημιουργώντας ένα ελκυστικό ίχνος.
Light drifting
Εδώ ισχύει πάνω-κάτω ότι είπαμε για την καθετή, όσον αφορά το είδος και τις διαστάσεις του εξοπλισμού, της πετονιάς και των αγκιστριών. Συνήθως όμως, στο drifting χρησιμοποιούμε ένα μόνο αγκίστρι στο τέλος της αρματωσιάς, που δένουμε σε ένα παράμαλλο με μήκος περίπου ενάμισι μέτρο, με το μολύβι τοποθετημένο στο τέλος της μάνας. Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε και αρματωσιά με το μολύβι στο τέλος και το παράμαλλο τοποθετημένο πριν από αυτό. Σ' αυτή την περίπτωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αποσπώμενο μολύβι: το έρμα δένεται με ένα κομμάτι πετονιά με μήκος 1-1,5 μέτρα, με διάμετρο μικρότερη και από της μάνας και από του παράμαλλου. Με αυτό τον τρόπο, αν το μολύβι μαγκώσει, αυτό το κομμάτι πετονιάς θα σπάσει από το τράβηγμα μας ή από το τράβηγμα ενός ψαριού που θα έχει τσιμπήσει, και θα μπορέσουμε έτσι να σώσουμε το θήραμα και το παράμαλλο.Και βέβαια, στην περίπτωση αυτή ένα καλό μαλάγρωμα δεν μπορεί παρά να δώσει καλύτερα αποτελέσματα.
Συρτή
Στα νυχτερινά ψαρέματα συρτής με ζωντανό, θα έχετε την τύχη να συναντήσετε ορισμένα ωραία φαγκριά. Σχεδόν πάντα να ψαρεύεται με ζωντανό δόλωμα, αλλά σε μερικές περιπτώσεις τα ψάρια χτυπάνε και στα τεχνητά. Ένα ψάρι «σκαλιστής», που τις νυχτερινές ώρες μετατρέπεται σε αρπακτικό, δεν μπορεί παρά να είναι «τρομερός χαρακτήρας»!
Rock fishing
Τα φαγκριά μπορούν να ψαρευτούν και από την ακτή, αρκεί να υπάρχουν οι συνθήκες που θα τα κάνουν να σταθούν κοντά στην ακτή: βαθιά νερά και πολλή ησυχία. Για το ψάρεμα του φαγκριού από την ακτή χρειάζεται εξοπλισμός με μεσαία δύναμη, αν νομίζουμε ότι τα ψάρια είναι μικρά ή μέτρια, αλλά αν το μέγεθος τους ξεπερνάει τα 3-4 κιλά χρειαζόμαστε πραγματικά σκληρά εργαλεία. Να έχουμε υπόψη μας ότι σε μερικά μέρη αυτό το σπαρειδές μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τα 10 κιλά σε βάρος. Όσον αφορά τα δολώματα, ισχύουν όσα είπαμε για την καθετή και το drifting.
Μεγενθύνετε αυτή την εικόνα
Τα συναφή είδη
Το φαγκρί είναι ένα σπαρειδές και σ' αυτή την οικογένεια ανήκουν διάφορα είδη που του μοιάζουν.
Πρώτα απ' όλα το λυθρίνι (pagelus eritrynus), από το οποίο διαφέρει γιατί έχει πιο κοντό ρύγχος, χρώμα κόκκινο προς το καστανό και πιο ανεπτυγμένους μυς.
Καθετή
Για μικρά - μεσαία φαγκριά: Μία από τις πιο αποδοτικές τεχνικές για μικρά και μεσαία φαγκριά (300-1000 γραμμάρια) είναι ασφαλώς η καθετή σε μεσαίο βάθος. Ψαρεύουμε δηλαδή σε ξέρες που βρίσκονται σε βάθος από 30 έως 50 μέτρα, αλλά ανάλογα με την περιοχή μπορεί να βρεθεί και σε διαφορετικά βάθη, γιατί η ένδειξη που αναφέραμε αφορά τις περισσότερες περιπτώσεις, που δεν αποτελούν όμως κανόνα.
Ο εξοπλισμός που θα χρησιμοποιήσουμε θα είναι μεσαίου μεγέθους: μηχανισμοί με μέγεθος 6000-8000, μάνα 0,35 ή νήμα 20 λιμπρών, δυνατά και ευαίσθητα καλάμια, με μήκος γύρω στα τρία μέτρα που είναι τα καλύτερα γι' αυτή την τεχνική. Τα παράμαλλά μας θα έχουν δύο ή τρία αγκίστρια, με μέγεθος ανάλογο με το μέγεθος των ψαριών που υποθέτουμε ότι υπάρχουν στην περιοχή, και ενδεικτικά θα χρησιμοποιήσουμε σφυρήλατα αγκίστρια με παπαγάλε μύτη και μέγεθος 2/0-3.
Για δόλωμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε λωρίδες ή γόνο καλαμαριού και κομμάτια σαρδέλας. Τα πιο ορεκτικά και πιο ακριβά δολώματα, όπως σκουλήκια, μονοδόλια, σωλήνες και γαρίδες, μπορούν να αφεθούν κατά μέρος, γιατί αυτό το σπαρειδές δεν είναι ιδιαίτερα «εκλεκτικό», και όταν αποφασίσει να τσιμπήσει χτυπάει πραγματικά τα πάντα.
Για μεγάλα φαγκριά:
Αν θελήσουμε να αναζητήσουμε μεγαλύτερα φαγκριά, πρέπει να ενισχύσουμε όλο τον εξοπλισμό: μάνα 0,50-0,60, παράμαλλά 0,50-0,70 και αγκίστρια 3/0-6/0. Και τα δολώματα πρέπει επίσης να έχουν μεγαλύτερες διαστάσεις, και θα φτάσουμε μάλιστα στο σημείο να παρουσιάσουμε ένα «σάντουιτς» που θα αποτελείται από ένα μεγάλο κομμάτι καλαμαριού, κατά προτίμηση μαζί με το κεφάλι, και μία σαρδέλα που θα δέσουμε μαζί, με ελαστικό νήμα. Μερικές φορές μπορούν να μας τύχουν και εκπλήξεις -γιατί αυτό το δόλωμα μπορεί να προσελκύσει και άλλα ψάρια, όπως συναγρίδες, σμέρνες, ή ροφούς. Αναζητώντας μεγάλα θηράματα, καλά θα κάνουμε να ψαρεύουμε με ένα μόνο αγκίστρι, και αν είναι απαραίτητο να φτάσουμε σε βάθος μέχρι και τα 100 μέτρα. Σ' αυτή την περίπτωση, εξαιρετικοί ψαρότοποι είναι οι μικρές ξέρες και οι μεμονωμένοι ύφαλοι που υψώνονται από μεγάλα βάθη.
Στο ψάρεμα του φαγκριού, καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε και μαλάγρα. Γι' αυτό τον σκοπό, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις σακούλες με λιωμένη σαρδέλα που μπορούμε να βρούμε στα καταστήματα ειδών αλιείας, καθώς και τους ειδικούς μαλαγρωτές με λάμες, οι οποίες κινούνται από τον κυματισμό του σκάφους και κόβουν τις σαρδέλες, δημιουργώντας ένα ελκυστικό ίχνος.
Light drifting
Εδώ ισχύει πάνω-κάτω ότι είπαμε για την καθετή, όσον αφορά το είδος και τις διαστάσεις του εξοπλισμού, της πετονιάς και των αγκιστριών. Συνήθως όμως, στο drifting χρησιμοποιούμε ένα μόνο αγκίστρι στο τέλος της αρματωσιάς, που δένουμε σε ένα παράμαλλο με μήκος περίπου ενάμισι μέτρο, με το μολύβι τοποθετημένο στο τέλος της μάνας. Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε και αρματωσιά με το μολύβι στο τέλος και το παράμαλλο τοποθετημένο πριν από αυτό. Σ' αυτή την περίπτωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αποσπώμενο μολύβι: το έρμα δένεται με ένα κομμάτι πετονιά με μήκος 1-1,5 μέτρα, με διάμετρο μικρότερη και από της μάνας και από του παράμαλλου. Με αυτό τον τρόπο, αν το μολύβι μαγκώσει, αυτό το κομμάτι πετονιάς θα σπάσει από το τράβηγμα μας ή από το τράβηγμα ενός ψαριού που θα έχει τσιμπήσει, και θα μπορέσουμε έτσι να σώσουμε το θήραμα και το παράμαλλο.Και βέβαια, στην περίπτωση αυτή ένα καλό μαλάγρωμα δεν μπορεί παρά να δώσει καλύτερα αποτελέσματα.
Συρτή
Στα νυχτερινά ψαρέματα συρτής με ζωντανό, θα έχετε την τύχη να συναντήσετε ορισμένα ωραία φαγκριά. Σχεδόν πάντα να ψαρεύεται με ζωντανό δόλωμα, αλλά σε μερικές περιπτώσεις τα ψάρια χτυπάνε και στα τεχνητά. Ένα ψάρι «σκαλιστής», που τις νυχτερινές ώρες μετατρέπεται σε αρπακτικό, δεν μπορεί παρά να είναι «τρομερός χαρακτήρας»!
Rock fishing
Τα φαγκριά μπορούν να ψαρευτούν και από την ακτή, αρκεί να υπάρχουν οι συνθήκες που θα τα κάνουν να σταθούν κοντά στην ακτή: βαθιά νερά και πολλή ησυχία. Για το ψάρεμα του φαγκριού από την ακτή χρειάζεται εξοπλισμός με μεσαία δύναμη, αν νομίζουμε ότι τα ψάρια είναι μικρά ή μέτρια, αλλά αν το μέγεθος τους ξεπερνάει τα 3-4 κιλά χρειαζόμαστε πραγματικά σκληρά εργαλεία. Να έχουμε υπόψη μας ότι σε μερικά μέρη αυτό το σπαρειδές μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τα 10 κιλά σε βάρος. Όσον αφορά τα δολώματα, ισχύουν όσα είπαμε για την καθετή και το drifting.
Μεγενθύνετε αυτή την εικόνα
Τα συναφή είδη
Το φαγκρί είναι ένα σπαρειδές και σ' αυτή την οικογένεια ανήκουν διάφορα είδη που του μοιάζουν.
Πρώτα απ' όλα το λυθρίνι (pagelus eritrynus), από το οποίο διαφέρει γιατί έχει πιο κοντό ρύγχος, χρώμα κόκκινο προς το καστανό και πιο ανεπτυγμένους μυς.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου